روش موفق کاهش آسیب به سلولهای میوکارد در اثر حمله ی قلبی و افزایش بقا بیماران
5 فوریه 2016- اولین نشانه ی حمله ی قلبی درد قفسه ی سینه است، اگر در 6 تا 10 ساعت پس از بروز این نشانه از روش دکتر Hector Cabreraبرای درمان این افراد استفاده شود، میزان تخریب ناشی ازحمله ی قلبی از سه زاویه کاهش می یابد: کاهش فرآیندهای التهابی، فعال سازی عروقی، مرگ سلولهای قلبی.
این روش پزشکی توسط یک دانشمندان مکزیکی بنام Hector Cabreraمیکروبیولوژیست ابداع گردید، این روش برای بیماران مبتلا به بیماریهای مزمن دژنراتیوی مانند فشارخون بالا و دیابت که دچار حمله ی قلبی شدند و قبل از آن از درد قفسه ی سینه شکایت داشتند، اجرا گردید. استفاده از این روش با کاهش 17 درصدی مرگ سلولها در مقایسه با درمانهای مرسوم همراه بود.
در سال 2015 در یک مطالعه ی جمعیتی در مالزی و کره ی جنوبی، کاهش تعداد مرگ ومیر با استفاده از اجرای این روش جدید بررسی شد.
دکتر Cabreraبه دلیل نوآوری علمی خود از طرف جامعه ی قلب آمریکا و روسیه درسال 2014 به عنوان بهترین محقق جوان معرفی شد، پیش از این در سال 2013 جامعه ی آترواسکلروز آلمان به او جایزه ای اعطا نموده بود و در سال 2015 جامعه ی قلب بریتانیا او را بعنوان بهترین محقق جوان معرفی کرد. قرار است در آوریل امسال جایزه ی 20 هزار یورویی ISHR-Servierتوسط انجمن بین المللی قلب در آرژانتین به او بعنوان دانشمندان خلاق زیر 35 سال، اهدا شود.
دکتر Cabreraکه تنها 30 سال دارد درمعرفی فعالیت علمی خود می گوید: اولین کار دکترای من یافتن باکتریهایی بود که با القاء استرس به آنها بطور طبیعی ریبونوکلئاز تولید می نمودند. ریبونوکلئازها مانند قیچی دربرش RANو جلوگیری از تکثیر سلولهای سرطانی قابل استفاده هستند. این باکتریها برای هدف قرار دادن انواع خاصی از سرطان از جمله سرطان ریه مورد استفاده قرار گرفتند، این اولین انتشار من در جامعه ی علمی بود . او با مطالعه ی RNAدرسرطان، متوجه ی التهاب ومرگ سلولی گردید، قدم دوم شناسایی سایر شرایطی بود که در آن سلولها تخریب می شدند مانند آترواسکلروز یا حمله ی قلبی که در آن سلولها به دلیل فقدان اکسیژن می میرند.
او می گوید: ما مشاهده کردیم درلحظه ی مرگ سلولها، RNAها آزاد می شوند، ما ریبونوکلئازهای متفاوتی از باکتریها و سایرسلولهای انسانی فعال را بکار بردیم. سپس دریافتیم که این مکانیزم را می توانیم در ارگانهای مختلف بدن با استفاده از اعمال فشار از طریق دستگاه sphygmomanometerفعال کنیم، ما می توانیم آزاد شدن ریبونوکلئازهای فعال را القاء کرده و دامنه ی تخریب حاصل از حمله ی قلبی را کم کنیم. برای این کار از دستگاه sphygmomanometerبرای مدت 5 دقیقه با فشار 200 میلی متر جیوه استفاده کردیم سپس اجازه دادیم بدن بیمار استراحت کند و سپس مجدداً فشار را اعمال کردیم این کار به آزاد شدن ریبونوکلئازها کمک می کرد و ریبونوکلئازها به نوبه ی خود تخریب حاصل از فقدان اکسیژن (اسکیمی) و عواقب آنرا کاهش دادند. او می افزاید: سلولها هوشمند هستند، هنگامیکه لخته ای (ترومبوز) تشکیل می شود، یک درصد از آنها بلافاصله می میرند اما سایرین خود را با شرایط بدون اکسیژن وفق می دهند. در طی این زمان یعنی 6 تا 10 ساعت پس از حمله ی قلبی، متخصصان قلب و عروق به طور سنتی محل ضایعه را باز می کنند و آنزیم هایی را وارد جریان خود می کنند درنتیجه عروق باز می شوند و ترومبوز از بین می رود، اما سلولهایی که خود را با شرایط کمبود اکسیژن تطابق داده بودند بر اثر افزایش فشاراکسیژن می میرند و بدین ترتیب منطقه ی تخریب گسترش می یابد اما با استفاده از روش دکتر Cabreraمیزان آسیب های ناشی از حمله ی قلبی به مقدار زیادی کاهش می یابد.
منبع:
www.medicalnewstoday.com/releases/306091.php